«اصولاً رسول اكرم (صلی الله علیه واله) و ائمه عليهم السلام طبق رواياتي كه داريم قبل از اين عالم انواري بوده اند در ظلّ عرش و در انعقاد نطفه و طينت از بقيه مردم امتياز داشته اند.»(1)
حضرت امام خميني ضمن بيان مطلب فوق افزوده اند: «و مقاماتي دارند ـ الي ماشاء اللّه ـ چنانكه در روايات معراج جبرئيل عرض ميكند: ... هرگاه كمي نزديكتر ميشدم، سوخته بودم.(2) با اين فرمايش كه ... ما با خدا حالاتي داريم كه نه فرشته مقرب آن را ميتواند داشته باشد و نه پيامبر مرسل.(3) اين جزء اصول مذهب ماست كه ائمه عليهم السلام چنين مقاماتي دارند. چنانكه به حسب روايات اين مقامات معنوي براي حضرت زهرا عليهاالسلام هم هست.(4)»(5)
پيشوايان شيعه تمام عمر خويش را صرف بسط احكام و اخلاق و عقايد نمودند و تنها هدف و مقصدشان نشر احكام خدا و اصلاح و تهذيب بشر بوده، نورشان از بسيط خاك تا آن سوي افلاك و از عالم ملك تا آن سوي ملكوت اعلي پرتوافشاني كرده و مي كند.
لجه ای از اقیانوس معرفت امام
قال الامام الحسن المجتبی(عليه السلام):
المَسؤولُ حُرّ حَتی یَعِد ، وَ مُستَرِقُ المَسئولِ حَتی یَنجَز؛
امام حسن مجتبی علیه السلام فرموده اند :
انسان تا وعده نداده ، آزاد است . اما وقتی وعده می دهد زیر بار مسؤولیت میرود،
و تا به وعده اش عمل نکند رها نخواهد شد .
(بحار الانوار،ج78،ص113)