تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
چرا با اينكه امروزه به سهولت می‌توان جنسيت جنين را تشخيص داد، قرآن كريم علم آن را مخصوص خداوند دانسته است؟
پاسخ اجمالی:
هيچ منافاتی ميان علم مخصوص خداوند به احوال جنين با تشخيص جنسیت در عصر حاضر وجود ندارد؛ چراکه آگاهى خداوند بدين معنا مى‌باشد كه تنها خداوند مى‌داند در هر لحظه‌اى از لحظات، چند رحم ـ در سراسر جهان هستى ـ بارور شده يا نشده است. و اين همانند آيه «وَ ما تَسقُطُ مِن وَرَقَةٍ إلَّا يَعلَمُها» است؛ یعنی تنها خداوند مى‌داند در هر آنى از آنات، چند برگ از كلّ درختان جهان فرو مى‌افتد، و مقصود، يك برگ يا دو برگ نيست. در آيه مورد نظر نيز همين گونه است؛ به اين معنا كه تنها خداوند مى‌داند كه در هر لحظه ـ از كلّ رحمها در كل جهان ـ چند رحم بارور مانده، و چند رحم سقوط مى‌كند.
پاسخ تفصیلی:
بحثی پیرامون مسئله «تشخيص جنسيت جنين»
خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: «إنّ اللهَ عِنْدَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ . وَ يُنَزِّل الغَيْثَ. وَ يَعْلَمُ ما فِي الْأَرْحَامِ . وَ مَا تَدْرِي نَفْسٌ مَاذَا تَكْسِبُ غَداً. وَ ما تَدري نَفْسٌ بِأَىِّ أَرْضٍ تَمُوتُ؛ إنّ اللهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ».(1) در اين آيه پنج چيز از اختصاصات خداوند شمرده شده:
1ـ برپا شدن رستاخيز. 2ـ باريدن باران. 3ـ بارور شدن رحمها. 4ـ كسى نمى‌داند فرداى او چگونه است. 5ـ كسى نمى‌داند كجا مى‌ميرد.
اين در حالى است كه برخى از اين امور، امروزه براى دانشمندان قابل پيش بينى است. مثلا مى‌توان دانست كه در ظرف ساعات آينده، باريدن آغاز مى‌شود يا خير، و نيز مى‌توان دانست كه جنين در رحم پسر است يا دختر.
در پاسخ باید گفت:
باريدن باران در آيه با لفظ «و ينزّل الغيث» مطرح شده است، يعنى: او است كه مقدمه اسباب باريدن را فراهم مى‌كند، كه اين از قدرت بشر بيرون است. منتها مى‌توان از روى تجربه و مطالعه اسباب طبيعى، به دست آورد كه در آينده نزديك، در چه حجمى باريدن آغاز خواهد شد. اين همانند آن است كه مى‌توان دانست چه موقع خسوف يا كسوف صورت خواهد گرفت. امّا آگاهى به آنچه در رحمها است، بدين معنا مى‌باشد كه تنها خداوند مى‌داند در هر لحظه‌اى از لحظات، چند رحم ـ در سراسر جهان هستى ـ بارور شده يا نشده است.
اين همانند آيه «وَ ما تَسقُطُ مِن وَرَقَةٍ إلَّا يَعلَمُها»(2)، بدين معنا است كه تنها خداوند مى‌داند در هر آنى از آنات، چند برگ از كلّ درختان جهان فرو مى‌افتد، و مقصود، يك برگ يا دو برگ نيست. در آيه فوق نيز همين گونه است؛ به اين معنا كه تنها خداوند مى‌داند كه در هر لحظه ـ از كلّ رحمها در كل جهان ـ چند رحم بارور، و چند رحم سقوط مى‌كند.
در آيات مشابه آن نيز همين معنا ملحوظ مى‌باشد؛ مانند آیات زیر:
-«اللهُ يَعْلَمُ مَا تَحْمِلُ كُلُّ أُنْثَى وَ مَا تَغِيضُ الْأَرْحَامُ . وَ مَا تَزْدَادُ وَ كُلُّ شَيْءٍ عِنْدَهُ بِمِقْدَارٍ»(3)؛ (تنها خداوند مى‌داند ـ در هر آن، در كلّ جهان هستى، كدام ماده بارور شد و كدامين رحمها فروكش كرد، يا در بارورى فزونى يافت. آرى همه چيز در نزد خدا حساب شده است).
- «وَ مَا تَحْمِلُ مِنْ أُنْثَى وَ لَا تَضَعُ إلَّا بِعِلْمِهِ . وَ مَا يُعَمَّرُ مِنْ مُعَمَّرٍ وَ لَا يُنْقَصُ مِنْ عُمُرِهِ إلَّا فِي كِتَابٍ . إِنَّ ذلِكَ عَلَى اللهَ يَسِيرٌ»(4)؛ (هر آن ماده كه بارور شود يا بار خود را فرو نهد، در علم خدا ثبت است. هر كه عُمْر دراز كند يا عُمْر وى كاسته شود، هر آينه در علم ازلى الهى ثبت و ضبط است، و اين گونه دانستنى‌ها براى ذات احدّيت بسى آسان است).
-«إليه يُرَدُّ عِلمُ السّاعَة. وَ ما تَخْرُجُ مِن ثَمَراتٍ مِن أكمامِها. وَ ما تَحمِلُ مِن أُنثى وَ لا تَضَعُ إلّا بِعِلمِهِ»(5)؛ (علم به قيام قيامت تنها نزد خداست و به او باز مى‌گردد. همچنين دانستن آن كه [در كلّ جهان هستى] چه اندازه از ثمره‌ها [ميوه ها] از شكوفه سر زند [بيرون آيد] و نيز آنچه از ماده‌ها بارور شود يا بار فرو نهد، همه و همه با علم و آگاهى پروردگار انجام مى‌گيرد).
-«وَ نُقِرُّ فِي الأَرْحَامِ مَا نَشَاءُ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى»(6)؛ (هر آنچه شايسته بدانيم [و زمينه آماده باشد] در رحمها استوار مى‌داريم، تا هنگام فرو نهادن فرا رسد، كه آن نيز براى او روشن است).
- «لا يَعْزُبُ عن عِلْمِهِ شي»(7)؛ (هيچ چيز از علم الهى پنهان نيست).
خلاصه، تمامى آيات از فراگيرى علم الهى سخن مى‌گويد، كه اين فراگيرى، لازمه محيط بودن او است. لذا هيچ گونه منافاتى ندارد كه در موارد جزئى، كسانى بتوانند بدانند كه در رحم خاصّى چه چيز به بار نشسته است. ولى احاطه به كلّ رحم ها، از دايره علم بشرى، به دليل محدوديّت، بيرون است.
در مورد آيه: «اللهُ يَعْلَمُ ما تحمِلُ كُلُّ أنثى وَ ما تغيضُ الأرحامِ...» مى‌توان تفسير ديگرى كرد:
تنها خدا مى‌داند كه كدام رحم، هنگام لقاح (آميزش)، بارور مى‌شود، يا فرو مى‌نهد. يعنى: لحظه آميزش كه نطفه دارد وارد رحم مى‌شود، در آن هنگام، آيا اين نطفه با تخمك زن، پيوند مى‌خورد يا نه. «تحمل أو تغيض»؛ (بارور مى‌شود يا فروكش مى‌كند؟) اين علم لحظه اى، از دايره علم بشرى بيرون است.(8)
پی نوشت:
(1). سوره لقمان، آيه 34.
(2). سوره انعام، آيه 59.
(3). سوره رعد، آيه 8.
(4). سوره فاطر، آيه 11.
(5). سوره فصّلت، آيه 47.
(6). سوره حج، آيه 5.
(7). اقتباس از دو آيه: سوره يونس، آيه 16 و سوره سبأ، آيه 3.
(8). برگرفته از کتاب: نقد شبهات پيرامون قرآن كريم، معرفت، محمدهادي، مترجمان: حكيم باشي، حسن، رستمي، علي اكبر، عليزاده، ميرزا، خرقاني، حسن، مؤسسه فرهنگي تمهيد، چاپ دوم، 1388، ص 392 الی 394.
نظرات شما عزیزان:
