در حالی که امام حسین ـ ع ـ در جستجوی یارانی بود که به کمکش بشتابند، امّا هر کسی را هم نمیپذیرفت. آن حضرت در آن حیص و بیص، از باب رعایت حقّ النّاس، بدین میاندیشید که مبادا کسی از یارانش، حقّی از مردم بر گردن داشته باشد. پس کسی را مأمور کرد به جمع یارانش برود و از جانب امام اعلام کند: لایُقاتِلُ مَعَی رَجلٌ عَلَیهِ دَینٌ…. فَانِّی سَمِعتُ رَسولَ الله ـ صلّی الله علیه و سلّم ـ یَقُولُ: مَنْ ماتَ وَ عَلَیهِ دَینٌ اُخِذَ مِنْ حَسَناتِهِ یَوم الْقِیامَهِ.[۲۳] یعنی کسی که بدهی دارد، نباید با من به جنگ بیاید…. من از پیامبر خدا ـ صلّی الله علیه و سلّم ـ شنیدم که فرمود: هر که با بدهی بمیرد، در قیامت از حسنات او برمیدارند.